Şehirler ovalara, insanlık uzaklara kurulur.
Apartmanlar arasında kaybolur.Geceleyin gelmek İzmir'e
Mamak'ta eski bir evi
Ağzındaki yarayı anımsatır.
Bu mısraya güleyim desen
Elbet canın acır.
Sorarım;
Hangi elbise sana bu gülüşten daha çok yakışır?
Boşluklarımı doldur, insanlığı kurtar.
Yahut geç beni
Öpüşün eksik olsun
Çetinkaya’ya çarptım.
Biz kaybettik, insanlık kazansın.
Şubat 2015
Deniz Perhan
